EP48: Sproochentwécklung ouni Drock

Apple Podcast

Spotify

D’Faszinatioun vun der Sproochentwécklung

D’Sproochentwécklung bei Kanner ass e faszinéierende Prozess. Fir d’Elteren ass et gläichzäiteg e Wonner an eng konstant Quell vu Froen an Onsécherheet. Fir all Elterendeel, deen sech freet, ob säi Kand sech normal entwéckelt, ob et en "Late Talker" ass oder vläicht méi wéi eng Sprooch léiert – dës Froe kommen ëmmer erëm op. Mee wat geschitt wierklech an deene wichtegen éischte véier Joer? A wéi geet een domat ëm, wann d'Sätz net esou kommen, wéi ee sech dat virstellt?

Wien ass d’Inès Aertsen?

D’Inès Aertsen ass Orthophonistin. Si schafft Dag fir Dag mat Kanner, déi hir Sprooch nach net fannen – oder déi se just op engem eegene Wee entwéckelen. An hirem Beruff steet si ëmmer nees virun der Erausfuerderung, de richtege Moment ze erkennen, wou e Kand tatsächlech Hëllef brauch, an dacks och Elteren ze berouegen, déi sech Suerge maachen.

Inès Aertsen - Orthophonistin

Wat ass normal a wat net?

"Déi allermeescht Kanner léieren d'Sprooch ganz natierlech an hirem eegenen Tempo," seet d’Inès. Mee wéi ëmmer, wann et ëm d’Entwécklung vun engem Kand geet, läit den Drock bei den Elteren. An do kënnt een Thema ëmmer nees op: Wann e Kand mat zwee Joer nach net 50 Wierder kann ausdrécken, soll een opmierksam ginn. Besonnesch an engem Land wéi Lëtzebuerg, wou Méisproochegkeet den Alldag ass, ass et oft schwéier, e Retard ze erkennen.

Méisproochegkeet: Eng Erausfuerderung oder e Virdeel?

D’Inès ënnersträicht, dass e Kand, dat am Alldag mat verschiddene Sproochen ze dinn huet, net méi lues léiert. Et léiert just anescht. A genee do läit de Feeler, dee vill Leit maachen: Méisproocheg Kanner ginn dacks als "Retardéierten" ugesinn, obwuel se dacks einfach méi Sprooche gläichzäiteg opsaugen. "Si hunn e gréissere Pool u Wierder, déi se léiere mussen. Dofir schéngt et, wéi wa se méi lues wieren, mee et ass net sou."

Wou leien déi gréisste Problemer?

An engem Alter, wou e Kand seng éischt Sätz zesummesetzt, kënne vill Facteuren en Afloss hunn. De Service Audiophonologique (SAP), deen all Kand zu Lëtzebuerg mat 30 Méint evaluéiert, ass hei eng wichteg Instanz. Awer wéi vill Elteren notzen dës Méiglechkeet wierklech? Oder fillen sech vläicht och ënner Drock gesat, wann se gesot kréien, dass d’Kand nach net genuch Wierder kennt? D’Inès gesäit hei eng gewëssen Ongläichheet: "Mir si gutt opgestallt hei zu Lëtzebuerg, mee d’Waardelëschte fir Orthophonisten si laang. E Kand kann dacks eventuell eréischt mat dräi Joer eng Therapieplaz kréien – a bis dohinner ka vill verluer goen."

D’Roll vun den Ecranen

Natierlech geet et och ëm d’Medien. "Ecranen a Sproochentwécklung – dat ass ëmmer e schwieregt Thema," seet d’Inès. Vill Eltere soen hir, dass hir Kanner Wierder vun engem Tablet oder enger Televisioun no soe kënnen. Mee ass dat wierklech Sproochentwécklung? "Nee," betount si. "Sprooch ass eppes, wat duerch Interaktioun geléiert gëtt." Wann e Kand einfach nëmmen e Wuert nokuckt an noseet, ass dat just Imitatioun – net richteg Kommunikatioun.

D’Wichtegkeet vun der Interaktioun

D’Inès weist dorop hin, dass d’Elteren d’Kommunikatioun am Alldag ënnerstëtze kënnen. "Et muss net ëmmer professionell sinn," erkläert si. "Schwätzt einfach mat ärem Kand. Begleet den Alldag mat Wierder. Wat gesitt dir? Wat maacht dir? Wéi gesäit eppes aus? Dat Wichtegst ass d’Interaktioun."

De Plädoyer fir eng empathesch Approche

Wat kloer ass: D’Inès Aertsen plädéiert fir méi Opklärung an eng méi empathesch Approche vis-à-vis vun de Kanner an hiren Elteren. Sproochentwécklung soll keen Drock sinn. Et sollt en Austausch sinn.

"Fir mech ass et einfach wichteg ze soen: Schwätzt mat äre Kanner. Kommunizéiert mat hinnen. Kuckt se an d’Aen. D’Kanner brauchen eisen Input."

An do läit de Kär vum Problem – an och déi einfachst Léisung.